Op 27 april 2018 klim ik samen met Niek de Jonge, Mats Wentholt en Jelle Staleman Roger Baxter-Jones op de Mont Maudit. Dat is het plan in ieder geval. Door een kleine (of grote) navigatiefout komen we in een andere route terecht. Volgens de topo ook te doen. Als we echter aan de laatste lengte beginnen blijkt dit toch nog best wel avontuurlijk klimmen te zijn.

Jelle te zien in het eerste sneeuwveld van de route. Hier zijn we net over de randspleet heen en hebben de eerste pasjes in het ijs al gehad.

Mats komt genietend boven bij de standplaats. Niek en ik klimmen als eerste touwgroep en Jelle en Mats komen achter ons aan.

Niek in een hele mooie alpiene ijslengte. Achteraf gezien zijn we hier al zonder het te weten van de route afgeweken. Maar het klimmen is prachtig dus we klimmen door. Om op de graat te komen ligt er nog één obstakel voor ons. Een 15 meter hoge ijswand van 90 graden.
Om daar te komen moet ik mezelf echter eerst door een praktisch verticale sneeuwmuur heen vechten. Al best uitgeput kom ik bij het ijs aan. Ik heb nog twee boren en plaats er hier een van. Halverwege plaats ik mijn laatste boor en nu zit er in mijn hoofd niks anders meer op dan door klimmen. Ik begin bij iedere pas verder in de verzuring te komen en om te rusten leg ik mijn polsen over de handvatten van mijn bijlen zodat mijn vingers een beetje rust krijgen. Na wat meer stress en ongemakkelijke pasjes kom ik boven. Hier is het avontuur nog niet afgelopen want het vinden van een goede standplaats blijkt niet makkelijk. Uiteindelijk vind ik er toch een en kan ik Niek nazekeren.

Door onze (eigenlijk mijn) navigatie oepsie komen we enigszins in tijdnood. Het is drie uur 's middags en Jelle vind het geen goed idee meer om te gaan abseilen. Vooral omdat we deze abseil niet kennen en we willen niet in het donker vast komen te zitten. We besluiten om te lopen via de Mont Blanc du Tacul. Om 10 uur 's avonds op het randje van duisternis komen we aan op de Torino hut. Onze ski's liggen nog op de gletsjer onderaan de route. Gelukkig kunnen Boris Textor en Noel deze ophalen en treffen we hun de volgende dag (foto boven).