In de gondel vanaf Plan d’Aiguille in Chamonix heb je perfect uitzicht op de indrukwekkende noordwand van de Aiguille du Midi en alle klassieke routes erop. De Eugster Diagonal loopt bijna pal onder de liftkabel door. Als je bijna boven bent kijk je recht naar beneden het sneeuw couloir in. Na een aantal keer dit uitzicht gehad te hebben, was mijn interesse voor de route gewekt. In de voorjaars trainingsweek met de Expeditie Academie was het eindelijk zo ver.
Rond vijf uur ‘s nachts vertrekken Jorian, Noël en ik vanuit het winterraum van Refuge Plan d’Aiguille. Nog lang voor het overspoelt wordt met toeristen lopen we langs het middenstation van de Aiguille du Midi. Vanaf hier lijkt de wand zo dichtbij maar dat is gezichtsbedrog. Het is nog zeker twee uur wandelen tot we onderaan de route staan.
De enige informatie die we hebben over de condities is dat de route geklommen in. Dit zegt natuurlijk nog steeds niet zo veel. We kunnen het vage verwaaide spoor van de vorige beklimmers volgen maar alle treetjes moeten we zelf opnieuw trappen. De sneeuw blijkt prima te zien en de firn bomvast. Met een zeker gevoel klimmen we het eerst deel van de route. Dit leidt naar de splitsing waar je de keuze hebt tussen de Eugster Direct of de Diagonal. Wij kiezen volgens plan de Diagonale optie. Daarbij komt dat er in de directe variant geen spoor van ijs te bekennen is.
Na het maken van de overstap naar het diagonale deel van de route pakken we een korte pauze. Een lange weg ligt nog voor ons. Zo ook de crux van de route.
Halverwege het diagonale couloir zit de crux van de route. Een technisch stukje klimmen op bikkelhard alpien ijs. Hier komen Jorian en Noel hier net bovenuit geklommen. We klimmen hierna verder richting de laatste sneeuwflank waar de zon op ons wacht.
Noel neemt een momentje om van het uitzicht te genieten. We zijn het diagonale couloir uit en het einde begint in zicht te komen.
Jorian en Noel op de laatste sneeuw flank richting de top. Vanaf hier hebben we uitzicht op klassiekers zoals de Frendo pijler en dergelijke. Tevens wordt dit laatste stuk klimmen gedeeld met de Mallory-Porter route.
De middag zon komt net boven het bergstation van de Aiguille du Midi uit. We klimmen recht onder de lift en zwaaien wild naar iedere gondel die langs komt. Op de cosmique hut treffen we iemand die ons toevallig vanuit de gondel heeft gezien. Hij weet ons te vertellen dat we een attractie voor de toeristen waren.
